“Gelukkig heb ik geen pistool,” zegt een mevrouw achter mij. “Gelukkig heb ik geen man,” antwoordt een ander lachend.
Ongeveer 75 vrijwilligers van vanHouten&co genoten afgelopen woensdag volop van de film The Roses in de kleine zaal van Theater aan de Slinger. Ieder jaar worden de vrijwilligers bedankt met een filmavond en daar maken velen dankbaar gebruik van.
Vrouwen zijn deze avond ruim vertegenwoordigd, al is toch nog ongeveer één op de drie bezoekers man. Ze hebben wel bijna allemaal grijze haren of een kaal hoofd. Als ik voor aanvang van de film het bargedeelte van de kleine zaal inloop, valt me op dat de vrouwen het voorste deel bemensen en de mannen achterin bij elkaar zijn gekropen. Blijkbaar voelen de aanwezigen al aan waar de film over gaat.

De mensen die voor deze avond zijn uitgenodigd houden een groot deel van de Houtense samenleving overeind. Ze besteden hun vrije tijd aan de vele taken die er zijn om activiteiten voor de inwoners van Houten draaiende te houden. Voor en na de film spreek ik er een paar.
Een mevrouw vertelt dat ze al 15 jaar achter de balie zit bij vanHouten&co. Tegenwoordig wijst ze bezoekers de weg in het Huis van Houten, dat zo veel meer is dan alleen de bibliotheek. Behalve boeken en dvd’s zijn er diverse organisaties in dat grote gebouw.
Een andere dame breit en haakt al jaren poppen en pannenlappen, die worden verkocht voor een goed doel. Te bewonderen en te koop op de vide boven de bibliotheek in Het Huis van Houten – bij de balie staat iemand klaar om je de weg te wijzen.
Ik spreek ook een bestuurder van Omroep Lekstroom. Nu hij gepensioneerd is, heeft hij het met meerdere bestuursfuncties naast elkaar drukker dan in zijn werkzame leven. Hij zou graag een taak afstoten. Maar ja, welke dan? Ze zijn allemaal leuk en geven voldoening. En wie neemt het stokje dan van hem over? De laatste vraag geeft aan dat vrijwilligers zich vaak zeer verantwoordelijk voelen voor hun werk.

Maar vanavond is het filmavond. Alle beslommeringen verdwijnen twee uur lang naar de achtergrond door acteurs Benedict Cumberbatch en Olivia Colman, die echtgenoten spelen die veel van elkaar houden en elkaar tegelijkertijd het leven zuur maken met krabben in het bad, eeltschaafsel in restaurantgerechten, digitale plundering van de bankrekening en zeer belastende AI-filmpjes.
Kortom, een huwelijk als vele. Te zien en horen aan het gelach in de zaal is het verhaal herkenbaar, hilarisch en soms pijnlijk. Hoe dat afloopt? Ga zelf maar kijken, de film is echt de moeite waard.
En mocht je nog tijd hebben: vrijwilligerswerk levert voldoening op en vaak een lach van de deelnemers. Keuze zat bij vanHouten&co. Of kom gewoon eens langs bij die aardige mevrouw aan de balie.
Verhaal: Rudo Snabilie
Foto’s: René van den Brandt